Tel Aviv is dé culinaire hoofdstad van het Midden-Oosten en staat voor mij momenteel bovenaan mijn bucketlist. Culinair journalist en radiomaker Jigal Krant schreef met zijn boek TLV een culinaire liefdesverklaring aan de stad. Hij omschrijft TLV als een kookboek, leesboek en reisgids ineen. En dat is bijzonder goed gelukt. Het is namelijk zo’n zeldzaam boek geworden waaruit je werkelijk alles direct wil koken.
TLV gaat over veel meer dan schalen hummus en falafel. Het eten in Tel Aviv is dat van de kleurrijke, levendige straten en moderner dan dat uit andere delen van Israël. Alle favoriete Midden-Oosten klassiekers staan gelukkig ook in het boek, vaak met een bijzondere, moderne variatie. Denk aan sjaksjoeka, maar dan groen. En aan choemoes (de echte, originele spelling that is) met pulled chicken en een heleboel variaties op de zo geliefde pita’s. En vergeet ook niet de enorme hoeveelheid recepten met – wat lijkt – het favoriete ingrediënt van de moderne Israëlische kok: de aubergine. Van aubergine-schnitzels tot ceviche van zeebaars met geroosterde aubergine, tot gehakte lever van aubergine.
Maar wie denkt dat de enige vegetarische, veganistische of glutenvrije gerechten uit de keuken van Tel Aviv bestaan uit aubergine, heeft dat goed mis. TLV staat vol met geschikte gerechten voor vrijwel elke eter en er is zelfs een speciaal register opgenomen in het boek met recepten op soort.
Naast een heleboel fijne, redelijk snelle streetfood-achtige gerechten, staan in het boek ook hele lekkere recepten voor een full on diner. Dat doen ze in Tel Aviv overigens het liefst casual. Zo worden in de beste restaurants maaltijden nog steeds geserveerd op bakpapier of karton, en is de kans groot dat je met onbekenden aan een lange tafel zit. Dus, hoe chic en culinair indrukwekkend gerechten als gerookte rundertong met biet en kwarteleitjes, gekaramelliseerde venkel en sinaasappel met arak en amandel-techina of spicy feta brûlée ook mogen klinken: dit eet je gewoon met zo min mogelijk fancy servies en bestek en, als het even kan, in de buitenlucht.
Maar Jigal had gelijk: dit boek is meer dan een kookboek. Het is ook een leesboek en reisgids. Op z’n minst omdat het boek meer dan menig ander kook-reis-boek vol staat met prachtige, kleurrijke foto’s. De sfeer op straat is bijzonder knap vastgelegd. Want, hoewel ik nog nooit in Tel Aviv ben geweest, ik krijg haast het gevoel dat ik weet hoe de stad is. Hoe het voelt om daar te zijn. Die beleving en sfeer voel ik zelfs een minuscuul klein beetje wanneer ik een hele tafel vol kook uit dit boek en alles laat op de avond buiten met vrienden eet. Helaas, ver van Tel Aviv uiteraard, maar de recepten en de sfeer uit het boek helpen.
Na het lezen van het boek en het koken van een groot deel van de recepten, kan ik niet alleen concluderen dat je dit boek moet hebben, maar weet ik zeker dat mijn eerstvolgende reis naar dit culinaire paradijs is. Tot die tijd kook ik vrolijk verder uit TLV.